Münafık kâfirden eşeddir.

(Mektubat, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul-2023, s. 93)

***

Sual: Kâfirlerin zemmi hakkında yalnız iki ayetle iktifa edilmiştir. On iki ayetin hülâsasıyla münafıklar hakkında yapılan itnab neye binaendir?

Elcevap: Münafıklar hakkında itnabı, yani tatvili icab ettiren birkaç nükte vardır:

Birincisi: Düşman, meçhul olduğu zaman daha zararlı olur, kandırıcı olursa daha habis olur, aldatıcı olursa fesadı daha şedid olur, dâhilî olursa zararı daha azîm olur. Çünkü dâhilî düşman kuvveti dağıtır, cesareti azaltır; haricî düşman ise, bilakis asabiyeti şiddetlendirir, salâbeti arttırır.

Nifakın cinayeti, İslâm üzerine pek büyüktür. Âlem-i İslâm’ı zelzeleye maruz bırakan nifaktır. Bunun içindir ki, Kur’ân-ı Azîmüşşan ehl-i nifaka fazlaca teşniat ve takbihatta bulunmuştur.

İkincisi: Münafık olan, mü’minlerle ihtilât ede ede, yavaş yavaş ünsiyet kesbeder, imanla ülfet peyda eder; gerek Kur’ân’dan, gerek mü’minlerden nifakın kötülüğü hakkındaki sözleri işite işite, pis hâletten nefret eder. En nihayet, lisanından Kelime-i Tevhidin kalbine damlamasına zemin hazırlamak için itnab yapılmıştır.

Üçüncüsü: İstihza, hud’a, ikiyüzlülük, hile, kizb, riya gibi kötü ahlâklar münafıkta var; kâfirde o derece yoktur. Bu cihetten, münafıklar hakkında itnab yapılmıştır.

Dördüncüsü: Ale’l-ekser münafıklar ehl-i kitaptan oldukları için, şeytânî bir zekâ sahipleri olup, daha hilekâr, daha desiseci olurlar. İşte bu durumdaki münafıklar hakkında itnab, yani tatvil-i kelâm ayn-ı belâgattir.

(İşârâtü’l-İ’câz, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul-2022, s. 103)

***

Buna binaen, vakta ki münafıklar imana davet edildiler; onlar fesada uğramış kalplerine, tefessüh etmiş vicdanlarına müracaatta bulundular. İnkâr cevabını aldıkları için, kalplerindeki şeyi dışarıya verdiler. Sonra ifsat arkadaşlarına müracaat ettiler; yine inkâr cevabını alarak, gizli gizli konuşmalara başladılar. Sonra i’tizar şeklinde, nasihat edene dönerek şöyle bir safsatada bulunurlar: “Yahu, aramızda çok fark vardır. Biz onlara kıyas edilemeyiz. Çünkü biz zenginiz, onlar fakirdirler. Onlar, mecburiyet sâikasıyla imana gelmişlerdir. Onların diyaneti ıztırarîdir. Biz ise ashab-ı izzet ve servet insanlarız.”

Hülâsa: Onlar, gururlarının hükmüyle mürşidi insafa davet ettiler, hıdâ’ ve hileleriyle ikiyüzlü bir konuşmada bulundular. Şöyle ki: “Ey mürşid! Bizleri süfeha zannetme. Bizler süfeha gibi olamayız. Ancak hâlis mü’minlerin yaptıkları gibi yapıyoruz” diye, mürşidi kandırmak istediler. Halbuki, kalplerinde “Bu fakir ve kıymetten sukut eden mü’minler gibi değiliz” gibi başka bir manayı izhar etmişlerdir.

(İşârâtü’l-İ’câz, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul-2022, s. 122)

***

“Münafık öldükten sonra namazı kılınmaz” mealindeki ayet, o zamandaki ihbar-ı İlâhî ile bilinen kat’î münafıklar demektir. Yoksa zan ile, şüphe ile, “Münafık” deyip, namaz kılmamak olmaz. Madem ‘Lâ ilahe illallah’ der, ehl-i kıbledir; sarih küfür söylemese veyahut tevbe etse, namazı kılınabilir.

O Aliköy’de Alevîler çok olduğunu ve bir kısmı Râfızîliğe kadar gidebilmesi nazarıyla, onların en fenası da, münafık hakikatine dâhil olmamak lâzım gelir. Çünkü münafık itikadsızdır, kalpsizdir ve vicdansızdır; Peygamber (asm) aleyhindedir–şimdiki bazı zındıklar gibi.

(Emirdağ Lahikası, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul-2021, 44. Mektup, s. 108)

***

Kur’ân’ın, münafıkların şahıslarını tayin etmeyerek umumî bir sıfatla onlara işaret etmesi, Resul-i Ekrem’in (asm) siyasetine daha münasiptir. Zira münafıkların şahıslarının tayiniyle kabahatleri yüzlerine vurulsaydı, mü’minler nefsin desisesiyle vesveseye düşerlerdi. Halbuki, vesvese havfa, havf riyaya, riya nifaka müncer olur.

Ve keza, eğer Kur’ân onları tayinle takbih etseydi, “Resul-i Ekrem (asm) mütereddittir, etbaına emniyeti yoktur” denilecekti.

Ve keza, bazen kötülük ifşa edilmezse, tedricen zâil olması ihtimali vardır. Fakat teşhir edildiği takdirde, kötülüğü yapan kimsenin hiddetini tahrik eder, fenalığı daha fazla yapmasına bâis olur.

(İşârâtü’l-İ’câz, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul-2022, s. 104)

***

Bir insan tehlikeli bir yola sülûk ettiği zaman en evvel “Senin bu yolun seni felâkete götürüyor, bu yoldan vazgeç” diye nasihat edilir. O insan vazgeçmediği takdirde, şiddetle zecir ve nehyedilir: “Ve aynı zamanda umum halkın nefret ve kahrına uğrarsın” diye tehdit edildiği gibi, “Ebna-i cinsine zulmetmiş olursun” diye şefkat-i cinsiyeye de davet edilir.

Eğer o insan sarhoşlar gibi inatçı ve kafasız ise, kendisine yapılan nasihat ve zecir ve nehiyleri müdafaa etmekle mukabele eder ve “Benim mesleğim haktır; ne senin hakk-ı itirazın var ve ne de benim senin nasihatlerine ihtiyacım var” diye serkeşliğe başlar.

Eğer o insan iki yüzlü ise, bir cihetten nasihat edenleri kandırır ve ilzama çalışır, diğer cihetten de “Ben ıslah edici bir insanım” diye mesleğini hak göstermeye devam eder. Ve aynı zamanda, “Islah benim hakikî bir sıfatım olup, bilâhare hâsıl olmuş bir sıfat değildir” diye davasını te’kid ve teyid eder.

Bundan sonra, eğer o insan mesleğinde ısrar ile, nasihatleri kabul etmezse, anlaşılır ki, onun ıslahına hiçbir çare ve hiçbir deva yoktur. Yalnız, onun fesadı halka sirayet etmemek için, mesleğinin muzır ve fena olduğunu ilân etmek lâzımdır ki, herkes ondan tahaffuz etsin. Zira, o insan aklını çalıştırmıyor, şuurunu istihdam etmiyor ki, böyle zâhir olan bir şeyi hissedebilsin.

(İşârâtü’l-İ’câz, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul-2022, s. 115)

***

Sual: Onların maksatları umum insanlar değildir. Niçin onların fesadı bütün insanlara sirayet etsin?

Elcevap: Evet, siyah bir gözlüğü takan adam, her şeyi siyah ve çirkin görür. Kezalik, basiret gözü de nifakla perdelenirse ve kalp küfürle peçelenirse, bütün eşya çirkin ve kötü görünür ve bütün insanlara, belki kâinata karşı bir buğz ve bir adavete sebep olur.

Hem de, küçük bir dişlinin kırılmasıyla büyük bir makine müteessir olduğu gibi, bir şahsın nifakıyla heyet-i beşeriyenin intizamı müteessir olur. Zira adalet; intizam ve İslâmiyet ve itaatle olur. Maalesef, onların serptikleri zehirler tabakadan tabakaya intikal ede ede bu zillet ve sefaleti ismar etmiştir.

(İşârâtü’l-İ’câz, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul-2022, s. 117)

***

Bu asırda, din ve İslâmiyet düşmanları, evvelâ imanın esaslarını zayıflatmak ve yıkmak plânını, programlarının birinci maddesine koymuşlardır. Hususan bu yirmi beş sene içinde, tarihte görülmemiş bir hâlde münafıkane ve çeşit çeşit maskeler altında imanın erkânına yapılan sû-i kasdlar pek dehşetli olmuştur. Çok yıkıcı şekiller tatbik edilmiştir.

(Sözler, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul-2023, s. 836)